Hèhè, eindelijk weer op internet!

Er zijn hier helemaal geen openbare plekken met internettoegang... behalve de McDonalds maar die zit dan weer 40km verderop. Maar de boer waar we verblijven heeft nu draadloos internet laten installeren dus eindelijk kunnen we weer wat! Dus bij deze het lang verwachte volgende verhaal!

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Keutelen, spelen en schöne Aussichten!

Eindelijk, dinsdag 13 september is het dan zo ver: klaar om te vertrekken naar Oostenrijk!

Maar eerst weer de (Tetris-)uitdaging om alles in de bus te krijgen wat we mee willen nemen... en dat valt reuze mee! Er is zelfs nog vloer zichtbaar! Met ‘travel light' wordt wellicht wel wat anders bedoelt...

We willen niet meteen de hele afstand naar Oostenrijk afleggen dus overnachten halverwege in Duitsland. In het hotel pakken we De Lonely Planet (DANK aan Suus en Wim - SUPER cadeau!!!) er maar ‘ns bij om de definitieve bestemming in Oostenrijk te bepalen. Tot dat moment hadden we Karinthië in ons hoofd. Maar al turend naar de kaart op zoek naar mooie weggetjes

Volgende dag staan we op tijd op zodat we nog wat vroeg in Oostenrijk aankomen en nog een vakantiewoning kunnen zoeken. Reis verloopt prima: mooi weer, lekker doorrijden... tot een vrachtwagen bij Linz schaart, omslaat en de volle 3 banen blokkeert... gedaan met de goede reis... 3 uur later komen we weer in beweging... en zijn dus pas om 20u in Waidhofen...

Goede tijden....

Slechte tijden..

In Waidhofen dan maar eerst weer op zoek naar een bedje voor één nachtje... Gelukkig gaat deze verloren tijd allemaal niet van onze spaarzame vakantiedagen af... anders hadden we absoluut goed gebaald...

Het eerste Oostenrijkse biertje smaakt er niet minder om!

En we maken kennis met Gunther en Julie - een echtpaar uit, jawel, Australië. Gunther heeft tot zijn 3^e in Waidhofen gewoond, is nu op zoek naar zijn roots... Wij vertellen wat onze plannen zijn, hoe wij in Oostenrijk in plaats van Australië verzeild zijn geraakt en spontaan bieden ze ons hun huis in Australië aan voor als we daar eenmaal zijn. Ze hebben beiden internationale banen dus zijn weinig thuis... Het klikt zo goed dat we contactgegevens uitwisselen en afspreken de volgende dag weer te ontmoeten.

Na een goed nachtje slapen, gaan we op zoek naar ons tijdelijke Thuis. Bij de plaatselijke VVV het boekie opgehaald waar alle FeWo's (Ferienwohnungen) in staan en op naar onze eerste voorkeur.

En meteen een schot in de roos!

Het uitzicht vanaf het balkon... (yep, inderdaad, onze eigen Badeteich=zwemvijver)

Verder hoeven we dus niet te zoeken: om 11u hebben we zowaar ons paradijsje al gevonden!

En nog leuker, het blijkt een biologische boerderij te zijn dus we kunnen hier vast kijken hoe het er aan toe gaat voor als we straks zelf onze handen uit de mouwen gaan steken.

Spullen uitladen, vriendjes worden met de hond, de katten, de geit, de koeien en de boer en boerin. En daarna eindelijk KEUTELEN (lees: nixen)

Uit ons Nederlandse overlevingspakket (met dank aan Jeanet, Frank, Petra en Gerard!) maken we erwtensoep met de bijgeleverde rookworst, eten een stroopwafel als toetje en genieten van het uitzicht en de zon in de relaxstoelen op ons eigen terras. Optimal geniessen!

We richten ons nieuwe (t)huisje in, doen boodschappen en spreken weer met Gunther en Julie af voor een goede kop koffie met idem Oostenrijkse Torte. Leuke mensen! En grappig dat het eerste contact dat we in Oostenrijk hebben met Australiers is. We wensen ze nog een prettige vakantie (morgen vertrekken ze voor een 7-daagse cruise op de Middellandse Zee en spreken de hoop uit mekaar Downunder te zien (Gunther en Julie Aussie staan nu in onze telefoon

We besluiten de volgende dag de naaste omgeving eens te ontdekken. Zo'n eerste dagje willen we niet meteen actief de (motor)fiets op dus we trekken de wandelschoenen aan en besluiten naar een hoger gelegen top, naast de boerderij te wandelen.

We zijn nog geen half uur onderweg of we ontmoeten een Oostenrijks echtpaar, Florian en Grethe. We raken in gesprek, en wederom: wat 'n aardige mensen! Ze hebben hun auto bij ‘onze' boerderij geparkeerd, wonen zo'n 30km verderop, en we besluiten samen op te wandelen.

In eerste instantie is het niet makkelijk communiceren met elkaar, ze spreken het dialect uit de regio: Mostviertels. Ze geven aan dat ze ook niet echt het Algemeen Beschaafd Duits (Hoch Deutsch heet dat hier) kunnen spreken... Maar met een mengelmoes van ABN, ABD en Mostviertels komen we een heel end. Rond 19u komen we pas weer terug bij de boerderij en hebben gedurende de dag een cursus Oostenrijkse taal gekregen, onderweg allerlei ontzettend vriendelijke Oostenrijkse boeren ontmoet (wat 'n humor hebben die mensen!) en appels, peren en pruimen uit de bomen geplukt en gegeten. Zo raar dat je dat niet hoeft te wassen.... En de stroopwafels vallen bij Florian en Grethe in de smaak.

Appels:

Pruimen:

Peren:

En wat een SCHONE AUSSICHTEN wieder!

En de après-wandeltocht:

Onze motoren en mountainbikes zijn eindelijk in hun ideale leefomgeving aangekomen dus we besluiten om morgen te gaan SPELEN!

Die morgen start alleen wat stroef... de wandeling van de dag ervoor was toch wat langer geworden dan we in eerste instantie van plan waren dus ons lijf moet duidelijk nog wat wennen. Watjes...

En als we zover zijn om met de motoren op pad te gaan, blijkt Tom z'n voorwiel aan te lopen... na onderzoek blijkt de remklauw vast te zitten en moet de hele boel uit elkaar gehaald worden... Zijn we dan nooit klaar met die motoren? Wanneer kunnen we nu ‘ns gaan rijden?

Nou ja, samen aan de klus, dan gaat het sneller en uiteindelijk zit alles weer keurig in elkaar en is het probleem opgelost. Joehoe! Hoewel het wel altijd zooooooveel meer tijd kost dan dat je verwacht... rijden gaat ‘m vandaag niet meer worden.

We besluiten dan maar een hapje buiten de deur te gaan eten en wandelen naar een Gasthaus in het dorp verder op. En daar verorberen we onze eerste Schnitzel, mjammie!

En wederom komen we hier weer in gesprek met de eigenaren. Een jong stel met 2 kinderen die zowel een boerderij als het Gasthaus hebben. Handen vol dus. Het is weer beregezellig, deze keer met de taal gelukkig geen probleem. Tom spreekt het Duits steeds beter, Diana denkt inmiddels in het Duits en de Duits-Nederlandse en v.v. woordenboeken maken overuren. Christof en Karin serveren ons ondertussen Most (de appelwijn uit de regio), notenlikeur en de welbekende perenschnapps. Om 2u rollen we de berg weer af naar ons eigen huisje en we spreken af deze week zeker nog een keer te komen eten. Voor de most, de likeur en de schnapps moesten we niets betalen dus wij nemen de volgende keer een homemade fles hier van de boerderij mee. Wat een vriendelijkheid (en wederom humor!) weer!

De volgende ochtend is het zoals voorspeld, aan het regenen...

Maar het uitzicht blijft mooi!

We hebben 2 dagen (dinsdag en woensdag)regen gehad maar hebben thuis lekker lopen keutelen en daarna begon de zomer weer!

En dat is het nu nog steeds! Op dit moment, zondag 25 september, is het 25 graden en strak blauwe lucht dus we moeten naar buiten!

Tot zover even dit laatste verhaal. We kunnen nog tot a.s. dinsdag in deze vakantiewoning blijven. Vandaag gaan we kijken naar een volgend adres, hier niet ver vandaan. En morgen gaan we op zoek naar een werkadres. We hebben er ééntje op het oog en daar zouden we dan volgende week maandag willen beginnen. Maar we houden jullie op de hoogte.

En tot slot nog even een fotoserie van Tom en z'n nieuwe vriendje:

Grüssen uit een zonovergoten Oostenrijk!

...hoewel ze deze week in Tirol al de sneeuwkettingen nodig hadden, da's gelukkig hier nog ver vandaan!