Gisteren werden we uit het internet geknikkerd, vandaar dat jullie maar een deel van de foto's al konden zien... dus nu weer een nieuwe poging...

Yep, we hebben Oostenrijk verlaten, onze nieuwe trip voorbereid op ‘basecamp' (lees: Tom z'n ouders

) en zijn inmiddels alweer een week in, jawel, Spanje!

Sorry, dat we jullie zo lang hebben laten wachten op een update. Levert dan wel weer genoeg leesvoer op

.

Kost best wat tijd om een verhaal te schrijven wat ook leuk is om te lezen, daar kijken wij als 'redacteurs' kritisch naar

. Daarnaast willen we natuurlijk ook alleen de mooiste foto's of de foto's met de leukste verhalen plaatsen. Voordat we het weten, zijn we zo weer 2 uur bezig met herschrijven, aanvullen, verwijderen, foto's selecteren.

Maar we doen het graag, vinden het erg leuk om jullie reacties te lezen en ook voor onszelf om op deze manier een soort van dagboek bij te houden.

De foto's uit dit verhaal vind je terug, naast nog meer foto's en commentaar, onder de knop ‘foto's' van deze site.

Dus komt ie dan hè! Veel lees- en kijkplezier!

Zoals gezegd, zijn we na het WWOOF'en bij Helen weer terug gegaan naar het downhillpark in Semmering. Voor iedereen die eigenlijk niet zo goed weet wat dat is, bij deze een filmpje van het park waar we ons hebben uitgeleefd: http://www.youtube.com/watch?v=UdKdmdzxzeU

En nee, wij zijn het (helaas) niet. Wij hebben (nog...) geen helmcamera...

Maar het was weer zoooooo gaaf! De eerste dag hebben we nog onze eigen fietsen gebruikt wat heel niet slecht ging, de 2^e dag toch maar ‘ns echte downhillfietsen gehuurd. En dat gaat inderdaad een stuk makkelijker want veel meer veerweg, een breder stuur en een andere geometrie waardoor je veel harder, veel gecontroleerder, naar beneden kunt denderen. Gave sport! Dat willen we echt wel vaker gaan doen!

De volgende dag hebben we weer zo'n irritante regendag... Ja, die heb je hier ook... En hoewel Oostenrijk in de herfst echt prachtig is, blijft regen gewoon naatje... Ook hier. Dus een dagje binnen blijven (met tegenzin), wachten tot 't droog is, en als dat dan gebeurt gauw naar buiten. En dat is hier dan weer wel: je neemt het eerste het beste bospad en in no time heb je schöne Aussichten. En die frisse berglucht is óók in de herfst een genot! We constateren maar weer dat we echt BUITEN moeten zijn, daar komen we tot leven.

We laten ons dan ook niet kisten door het slechte weer! We gaan het Rax berggebied verkennen. Met de gondellift, die het aardig te verduren krijgt met die herfststorm, klimmen we naar 1600m hoogte en maken daar een bergwandeling onder heftige omstandigheden: sneeuw, storm, mist. We hebben hier een filmpje van gemaakt, zijn dit nog aan het monteren. Komt binnenkort (wat een relatief begrip is

) op YouTube.

We moeten er nu toch echt aan gaan geloven: ook de volgende dag is het weer piesweer... ook nu wordt 't aan het eind van de dag gelukkig weer droog. We gaan nog ‘ns een poging wagen lékkere most (de typische ongegiste Oostenrijkse wijn) te vinden dus we wandelen naar een Heurige (wijncafé) op 6 km afstand. En we vinden ‘m (de lekkere most, duhhh ;))! We genieten van het gealcoholiseerde appelsap en nemen daar brood met spek en een kinder'Jause' bij (verschillende soorten vlees en kaas op een plank) en alles is ‘in huis' bereidt. Mjammie! En juist omdat we bekend zijn met de Oostenrijkse formaten leek het kindermenu wel een goede keuze. Nou, we hebben medelijden met de Oostenrijkse kinderen! Wat een hoeveelheden eten weer! En dat hele bord vol lekkers kost vervolgens slechts € 3,30...

Het was zoveel dat we de restanten mee naar huis hebben genomen (iedere klant zagen we de deur uitgaan met een ‘doggybag'). De volgende ochtend hebben we dan ook ontbeten met een uitsmijter met spek uit de doggybag.

We nemen weer afscheid van onze vriendelijke gastvrouw van de vakantiewoning nadat we nog een kop thee met koek en een rondleiding op de boerderij krijgen. Deze boerderij koopt kalveren en ‘voedt ze op' tot ze klaar zijn voor de slacht wat ook door de boer zelf wordt gedaan. Blijft een raar idee, het zijn prachtige dieren, heel nieuwsgierig en lief, maar ondertussen genieten we er ook erg van als ze in een hele andere vorm op ons bord liggen...

We hebben een kamer in een hotel aan de rand van Wenen gereserveerd om 3 dagen lang te cityslicken. Het is altijd even afwachten in hoeverre zo'n hotel aan je verwachtingen voldoet maar we hebben een goede keuze gemaakt: het hotel ligt naast het metrostation, we kunnen gratis parkeren en er is een binnentuin waar onze kamer op uitkijkt. Dus ondanks dat we in de stad zijn, hebben we gelukkig weer een mooi (herfstig) uitzicht en is het rustig. We lunchen op de kamer met de laatste restanten van ons Heurigenbezoek; het is nog zoveel dat we ons er weer goed mee kunnen volstoppen. Jaja, da's de 3^e (!) maaltijd die we er aan hebben over gehouden. Goedkoop zo!

De dagen daarna ontdekken we Wenen met de Lonely Planet onder de arm (echte toeristen, hahaha!). Om iedere straathoek lopen we wel tegen een pompeus gebouw of beeld aan. De stad is eigenlijk één groot museum: de rijkdom en het machtsvertoon straalt er vanaf.

Eén dag vermaken we ons urenlang in de permanente kermis van Wenen, de Prater. He-le-maal leuk, een echte Freewillies activiteit: spelen! Een 8-baan met een kracht van 4,8G gedaan. Wooooow!

En zoals jullie (inmiddels) van ons gewend zijn: we genieten weer van het heerlijke Oostenrijkse eten en drinken. En door de goedkope tips in de Lonely Planet (eten in de studentenbuurt) vallen de prijzen ook nog goed mee.

En een ‘must' in Wenen: we bezoeken een klassiek concert waarin een aantal topstukken van de Oostenrijkse componisten worden gespeeld. Prachtig!

Ondanks dat er nog zooooooveel te zien is in Wenen, zijn we het na 3 dagen wel zat. We willen weer de natuur in. De typische wijnregio Wachau staat nog op ons to-do-lijstje. Dit is een gebied dat langs de Donau loopt en staat op de UNESCO werelderfgoedlijst.

De stadse omgeving rijden we langzaam maar zeker uit en we zien steeds meer wijnheuvels afgewisseld met loofbossen in herfsttooi.

En de zon schijnt weer! Voelt goed, we genieten. Aan het eind van de dag gaan we weer op zoek naar een verblijfplaats (hmmm, zo'n camper zou toch wel handig zijn...) en aangezien dit een enorm toeristisch gebied is moet dat toch geen probleem zijn. Maar het valt weer 100% tegen... Er is niets vrij en dat wat vrij is is belachelijk duur... Uiteindelijk dan toch wat gevonden, niet het duurst maar ook niet het goedkoopst... En 's avonds als we in ons bed gaan liggen, blijken de matrassen al lang geleden overleden te zijn... we voelen iedere veer en na een half uur uitproberen, maken we de bedbank op, die er gelukkig ook staat, en brengen daar de nacht op door. Bij het ontbijt melden we het aan de eigenaresse die alleen maar kan antwoorden dat ze nog nooit klachten heeft gehad. Waarschijnlijk omdat iedereen niet langer dan 1 nacht blijft? In ieder geval wil ze niets aan de prijs doen dus we betalen met tegenzin de volle mep. Deze negatieve input zijn we gelukkig snel vergeten: de zonneschijn en de omgeving maken het weer goed. We genieten weer met volle teugen!

In de Lonely Planet wordt een rondrit voorgesteld dus we besluiten hier een deel van te gaan doen. We bekijken een kasteel, meerdere ruïnes, kerken (zowaar ;)) en snuiven de heerlijke buitenlucht op. We kunnen zelfs picknicken met dit weer. Doe ons maar het platteland in plaats van de stad!

We besluiten onze route verder westwaarts te rijden zodat we al een beetje in de richting van België zijn. En op die route ligt ook Mattighofen, de plaats waar de fabriek van KTM ligt. Dus dat wordt ons volgende doel! Op de site van KTM wordt gemeld dat je een mailtje moet sturen als je de fabriek wilt bezoeken dus zo gezegd, zo gedaan.

Inmiddels hebben we de parkeerplaatsen van de MacDonaldsen ontdekt om gratis te internetten. We rijden tot vlakbij de ingang en hebben toegang tot het WIFI netwerk. Hahaha! Ideaal! En je hoeft er gelukkig niet voor naar binnen om eerst iets ranzigs te bestellen ;)

Dus wij typen Mattighofen in onze GPS in en tegen de tijd dat het donker wordt, zijn we nog 30km van Mattighofen verwijderd en zoeken weer een verblijfplaats. Deze keer gelukkig een goedkope kamer. We dumpen onze spullen en de eigenaar tipt ons om bij de plaatselijke Chinees te gaan eten. Da's een aparte gewaarwording! Zit je in een Chinees restaurant en dan spreken de Chinezen daar Oostenrijks! Heel grappig omdat dat in eerste instantie dan ff niet ‘in je plaatje' past. We genieten van de Chinese keuken en krijgen aan het einde een lekkere warme pruimenwijn van het huis. Dat maakt het dan wel weer wat Oostenrijks hoewel bij navraag blijkt dat het toch een typische Chinese drank is.

Bij aankomst op onze slaapplaats blijkt de badkamer niet te zijn schoongemaakt (‘goedkoop' moet wat ons betreft nog steeds schoon zijn)... we besparen jullie de details... Ook nu weer melden we dat bij het ontbijt. De eigenaar merkt op dat hij zijn poets erop zal aanspreken maar doet ook niets van de prijs. En wij zijn dan weer niet fanatiek genoeg om verder aan te dringen... Nou ja, snel weer vergeten. Ondertussen hebben we nog geen antwoord van onze KTM-fabrieksvrienden en dan krijgen we te horen dat het vandaag een feestdag is in Oostenrijk en alle bedrijven dus dicht zijn... Aangezien deze omgeving verder niet zo heel veel te bieden heeft, willen we ook niet blijven om te wachten op een bericht van KTM dus hop, de bus in en we zijn weer ‘on the road again'! Het blijkt dat we nog maar 808km van Heusden-Zolder (de woonplaats van Tom z'n ouders) zijn verwijderd. En dat terwijl het vanaf Wenen nog 1300km was! Dan hebben we er toch al aardig wat kilometers op zitten. Volgens de GPS kunnen we om 16.30u in België zijn. Dus we melden onze komst per sms en zoeken de dichtstbijzijnde snelweg op. En omdat het een feestdag is is het rustig op de weg dus kunnen we mooi doorrijden. Het weer is weer grauw en grijs dus ook prima reisweer. Met een paar tussenstops, melden we ons uiteindelijk om 18u bij Tom z'n ouders.

Ze hebben nog niet gegeten en wat willen wij dan na 7 weken Oostenrijkse keuken? Een originele Belgische döner kebab! Hahahaha!

En wat doen we in België?

We gooien alle overtollige ballast uit de auto. Heel vervelend namelijk om steeds weer bij het in en uitladen van motoren en fietsen spullen vast te pakken die je niet hebt gebruikt en ook niet gaat gebruiken (voortschrijdend inzicht).

Verder is er bij Tom z'n motor iets met de voorrem. Er zit een rare trilling in de remschijf. Dat hadden we in O'rijk al verholpen door er een ringetje tussen te plaatsen maar daardoor kwam de remklauw zo dicht tegen de remschijf aan dat dat echt te link was. In België kunnen we op ons gemakkie alles uit elkaar halen, analyseren (asje in remklauw blijkt krom, motor heeft bij vorige eigenaar toch een flinke klapper gemaakt...) en oplossen (nieuwe remklauw besteld, duurt dan wel weer een week voordat ie binnen is, bummer...).

Ook heeft Diana haar KTM nog te koop en ze heeft een aantal potentiële kopers dus het zou mooi zijn als ze ‘m nu verkocht krijgt. Zijn toch weer waardevolle euries die mee op reis kunnen. Helaas, 2 kandidaten moeten eerst hun eigen motor nog verkopen en ééntje kan door werk nog niet komen kijken. Jammerdebammer.

En gaan we nu terug naar Oostenrijk - met winterbanden - of wordt 't wat anders?

Na ons verdiept te hebben in het ‘grote-skileraar-worden-avontuur' zijn we daarop terug gekomen. Ten eerste kun je niet alleen maar snowboardles geven, je moet ook skiles kunnen geven. Dat wisten we op zich al maar dat betekent wel dat Diana eerst moet leren skiën, die kan alleen snowboarden. En hoe snel leert ze dat? Daarnaast waren de werktijden 6 op 7 dagen en de inkomsten niet bijster interessant. En wat als er geen sneeuw ligt? Wat doen we dan? Daarnaast vinden we de regen en de kou echt he-le-maal niet leuk. En bij vrijwilligerswerk op een boerderij in de winter krijgen we ook geen warme gevoelens. En met al die nattigheid kunnen en willen we ook niet motorrijden, mountainbiken of wandelen. Maar we hebben wel een hele bus vol met buitenspeel-speelgoed wat in Oostenrijk ook nog veuls te weinig is gebruikt... 1 + 1 = 2: we moeten dus naar warmere oorden!

We hebben research gedaan en besloten: onze volgende bestemming wordt Andalusië in Spanje.

Het concept blijft hetzelfde: reizen, onze hobby's doen en dat afwisselen met vrijwilligerswerk op basis van kost en inwoning. En dat leven willen we zo lang mogelijk vol houden!

We hebben inmiddels nog een 2-tal internetsites gevonden waar je je als vrijwilliger kunt aanmelden en waar ‘hosts' zich kunnen aanmelden als ze hulp nodig hebben: http://www.workaway.info/ en http://www.helpx.net/. Ook het WWOOF'en willen we nog steeds doen dus ook bij WWOOF Spanje hebben we ons aangemeld.

En guess what? De eerste vraag van een host hebben we al binnen. Of we de maanden december en januari op 2 honden willen passen van een Belgisch echtpaar dat dan voor medische redenen naar België moet. Maar ze wonen niet in de regio waar wij naar toe willen, waar zij wonen is het in de winter een stuk kouder en natter. En daarnaast willen we ook niet nu al een commitment aangaan om ergens 2 maanden aan een stuk te blijven. Maar wel leuk dat we al meteen een vraag kregen!

Overigens zijn we nog niet klaar met Oostenrijk. We zouden graag in het voorjaar weer terug gaan. Als het weer daar weer beter is. Want we hebben daar nog wat to-do dingen: alle downhillparken bezoeken J, Ton en Diana in Grosskirchheim bezoeken, bij Daniel in Innsbruck langs, nog steeds de KTM fabriek bezoeken, de fruitregio in z'n bloesem zien... nog genoeg leuks te doen daar!

Vorige week vrijdag (vandaag precies een week geleden) was het dan weer zo ver: de tassen weer ingepakt, de motoren op endurowielen (in Oostenrijk hadden we de supermotowielen eronder), de Lonely Planet van Andalusië, de wegenkaarten en de Spaanse woordenboeken aangeschaft. Het laden van de bus gaat ons tegenwoordig heel snel af, zeker nu we minder hebben meegenomen. Ready for take off!

Zo, en hier laten we het voor nu weer even bij. Het avontuur dat we vervolgens hadden op weg naar Spanje en het verblijven hier wordt de volgende aflevering.

En hoop doet leven: die proberen we sneller te plaatsen. Jullie lezen het al: proberen...

Heel veel dikke xxx uit een zonovergoten Spanje!

And join us with the Freewillies on tour - again!